มีคนเคยเล่าว่ากฎหมายเดินตามคนทำผิดเสมอ ผมว่าก็อาจจะจริง แต่ก็อาจจะไม่จริงก็ได้บางครั้งกฎหมายที่ดูเหมือนล้าสมัยก็อาจปรับใช้กับข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นใหม่ ๆ ได้เช่นเดียวกัน เรื่องการส่ง e-mail ไปใส่ความคนอื่นนี้ก็เป็นอีกตัวอย่างหนึ่ง
ก่อนอื่นคงต้องอธิบายก่อนนะครับว่าไอ้หมิ่นประมาทนี่มันเป็นยังไง ตามกฎหมายการหมิ่นประมาทคือการใส่ความผู้อื่นต่อบุคคลที่สาม ในลักษณะที่จะทำให้เขาเสียชื่อเสียง ถูกดูหมิ่นหรือถูกเกลียดชัง โทษก็ไม่หนักหนาหรอกครับแค่จำคุกไม่เกิน 1 ปี หรือปรับไม่เกิน 20,000 บาทหรือทั้งจำทั้งปรับเท่านั้น แต่ถ้าเป็นการหมิ่นประมาทโดยการโฆษณาตามสื่อต่าง ๆ ไม่ว่าทางใดก็จะมีโทษหนักขึ้นคือจำคุกไม่เกิน 2 ปี และปรับไม่เกิน 2 แสนบาทครับ เบาลงจากความผิดฐานหมิ่นประมาท ก็จะมีความผิดอีกฐานคือฐานดูหมิ่นครับ ซึ่งถ้าเป็นกรณีดูหมิ่นซึ่งหน้า (คือด่าต่อหน้าละครับว่าง่าย ๆ )หรือด้วยการโฆษณา ก็จะมีโทษจำคุกไม่เกิน 1 เดือน หรือปรับไม่เกิน 1 พันบาทหรือทั้งจำทั้งปรับครับ
ข้อความอะไรจะเป็นหมิ่นประมาทหรือดูหมิ่นก็คงต้องดูเป็นกรณี ๆ ไปครับ ตัวอย่างมีเยอะมาก คำพิพากษาฎีกาก็มีแยะมีทั้ง rate x, rate R ครับ บางฎีกาเวลาอ่านแล้วขนลุกครับ คงไม่เอาตัวอย่างมาลงนะครับ แต่โดยทั่วไปแล้ว Common sense มันก็จะบอกเองละครับว่าเราไปหมิ่นประมาทเขาหรือเปล่า แล้วก็อย่าไปเข้าใจผิดนะครับว่า ถ้าเราเชื่อว่าเป็นเรื่องจริงแล้วจะไม่เป็นหมิ่นประมาท (เรื่องนี้เดี๋ยวผมจะเขียนเล่าให้ฟังอีกครับ) นอกจากนั้นแล้วข้อความที่เป็นการดูหมิ่นก็อาจไม่ใช่การหมิ่นประมาทก็ได้นะครับ หลักก็คือถ้าไม่ใช่การยืนยันข้อเท็จจริงก็ไม่ใช้หมิ่นประมาทครับ (อดไม่ได้ครับต้องยกตัวอย่างในฎีกาถึงจะเห็นชัด ถ้าบอกว่า “ครูชาติหมา” “ตำรวจหมา” “ไอ้หน้าผีเปรต” อย่างนี้ไม่ใช่หมิ่นประมาทครับ แต่อาจผิดฐานดูหมิ่นได้ถ้าเป็นการพูดต่อหน้าหรือใช้การโฆษณาครับ)
“การใส่ความ” กฎหมายเขาก็ไม่ได้จำกัดการกระทำไว้ครับว่าจะต้องเป็นการพูดเท่านั้นหรือไม่ ศาลฎีกาเคยวินิจฉัยว่า การเอาจดหมายที่มีข้อความหมิ่นประมาทผู้อื่นให้บุคคลที่ 3 อ่านก็มีความผิดฐานนี้แล้วครับ ซึ่งก็อาจตีความไปได้ว่า การที่ผมส่ง e-mail ที่มีข้อมูลหมิ่นประมาทผู้อื่นไปถึงบุคคลที่ 3 ก็เป็นการใส่ความเหมือนกัน ปัญหาคือ ถ้าผมส่ง e-mail ไปให้คนหลาย ๆ คน ผมจะมีความผิดฐานหมิ่นประมาทธรรมดา (ซึ่ง มีโทษน้อยกว่า) หรือความผิดฐานหมิ่นประมาทด้วยการโฆษณา ครับ เพราะอินเทอร์เน็ตก็เป็นสื่ออื่น ๆ เช่นกัน ตรงนี้ยังไม่ชัดเจนครับ แล้วยังไม่ได้มีคดีขึ้นสู่ศาลฎีกาเพื่อวางบรรทัดฐาน แต่ที่แน่ ๆ อันนี้ก็คือการส่ง e-mail ไปหมิ่นประมาทคนอื่นเขาก็ผิดกฎหมายละครับ
ปัญหาน่าคิดต่อไปก็คือถ้าผมไม่ชอบหน้าคุณผู้อ่านแล้วผมกล้าพอที่จะส่ง e-mail ไปดูหมิ่นคุณที่บ้าน (จึงไม่ใช่หมิ่นประมาทครับเพราไม่ได้ใส่ความต่อบุคคลที่สาม) อย่างนี้ผมจะผิดฐานดูหมิ่นหรือไม่ครับ เพราะตรงนี้เป็นการส่งข้อความผมไม่ได้ดูหมิ่นคุณต่อหน้านะครับ แล้วผมก็ส่ง mail ให้คุณคนเดียวด้วย ไม่ได้ส่งให้คนอื่น อย่างนี้จะเป็นการโฆษณาหรือไม่ครับ เพราะโดยปกติการโฆษณาก็คือ การเผยแพร่ไปสู่ประชาชน ถ้าถามผมตอนนี้ผมก็ยังมองไม่ออกกว่าจะเอาผิดฐานไหนดีครับ ถ้าจะให้ดีผมว่ามีกฎหมายกำหนดความผิดเฉพาะในเรื่องหมิ่นประมาทหรือดูหมิ่นทางอินเทอร์เน็ตก็ดีเหมือนกันนะครับ หรือไม่ก็ควรแก้ไขประมวลกฎหมายอาญาให้ครอบคลุม คงไม่มีใครอยากถูกด่าฟรี ๆ หรอกนะครับ
ที่มา : Lawyerthai.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น